Van zijn plaats in het midden van de tafel ging Hij

een weinig ter zijde en legde zijn handen eerst op de

schouders en dan op het hoofd van Petrus en

Joannes. Hierop moesten zij hun handen tegeneen leggen en de

duimen kruisen. Terwijl zij diep voor Hem bogen, of wellicht,

wat ik niet meer zo juist weet, vóór Hem knielden, bestreek Hij

hun duimen en wijsvingers met de zalf en maakte er

ook een kruis mee op hun hoofd. Hij zei ook dat dit

bij hen zou blijven tot het einde van de wereld.

Jakobus de Mindere, Andreas, Jakobus de Meerdere

en Bartolomeüs ontvingen eveneens wijdingen.

Ik zag dat de Heer bij Petrus de lange en smalle

strook stoffe, die de apostelen om de hals droegen,

kruiswijs op de borst bond, terwijl Hij ze bij de andere

apostelen schuin over de borst legde, zodat ze van de

rechterschouder tot onder de linkerarm neerdaalde.

Ik weet echter niet zeker meer of dit niet reeds bij de instelling

van het H. Sacrament dan wel eerst nu bij de zalving gebeurde.

Ik zag – doch hoe? dit is niet onder woorden te brengen – dat

Jezus hun door die zalving iets wezenlijks en tevens

bovennatuurlijks meedeelde. Hij zegde hun nog dat

zijzelf mochten consacreren (eerste mis, nr. 2172), en dat

zij ook de andere apostelen moesten zalven, wanneer

zij eenmaal de H. Geest ontvangen zouden hebben.

Hierbij had ik een voorstelling hoe Petrus en Joannes op het

Pinksterfeest vóór de grote doop aan de overige apostelen de

handen oplegden en hoe zij 8 dagen daarna hetzelfde deden aan

verscheidene leerlingen (om ze tot priesters te wijden, nr. 2173).

Ook zag ik Joannes na de Verrijzenis voor de eerste maal het H.

Sacrament uitreiken aan de H. Maagd. Dit gebeuren werd door de

apostelen met een feest herdacht; de Kerk heeft het niet behouden,

maar ik zie dat die dag nog steeds door de zegepralende Kerk

gevierd wordt. Ook zag ik in de eerste dagen na Pinksteren

Fascikel 29