Hierna wendde zij zich opnieuw met dreigende gebaren naar haar

vijand ter linkerzijde van haar bed en voegde hem toe: “Wat wil

je, vader van de leugen, met die schuldbrief van Magdalum?

Heeft Hij niet te Tirza 27 arme gevangenen met de opbrengst van

het goed van Magdalum vrijgekocht? Ik heb het toch met eigen

ogen gezien, 27 gevangenen, en nu beweer je dat Hij dat landgoed

te gronde gericht (de prijs verspild), de meesteres en de bewoners

verdreven heeft. Maar wacht, ellendeling, vervloekte, geboeid en

gewurgd zal je worden, zijn voet zal je de kop verpletten.”

(Dit slaat op een worsteling van Jezus met de duivel in zijn zielestrijd

in de Olijfhof; het wordt straks verhaald).

1780.

Hier werd Katarina onderbroken door het binnentreden van een

derde persoon, die, evenals de schrijver, geloofde dat zij geijld

had; zij nam hun medelijden dankbaar aan. Doch de volgende

morgen loste zich het raadsel op.

Het bleek namelijk dat zij, nadat Jezus het H. Sacrament ingesteld

had, Hem gevolgd was naar de Olijfberg en dat zij daar getuige

was geweest van zijn zielestrijd gedurende het eerste anderhalf

uur; duidelijker dan ooit te voren had zij alles gezien en zijn

doodsangst gevolgd. Ondertussen had zij gevoeld dat iemand met

een soort verering de wondtekenen van haar handen had bezien;

en dit had haar in de tegenwoordigheid van de Heer zo ongepast

geschenen, dat zij de handen haastig had teruggetrokken en

gezegd: “Er zou nog maar dat aan ontbreken dat iemand mij

eerbied zou bewijzen!”

Hierop vertelde zij wat zij bij (aan de voet van) de Olijfberg had

gezien en daar zij voort dag aan dag zulke lijdensvisioenen kreeg

en ze ook verhaalde, ontstond uit die mededelingen de

lijdensgeschiedenis die nu zal volgen.

Daar zij evenwel in deze vasten ook het lijden en strijden van

Jezus in de woestijn vierde, werd ook zij door veel lijden en

bekoringen overvallen. Dit veroorzaakte enige leemten in het

Fascikel 29