begrepen Hem niet en weer dachten zij, zoals reeds meermalen deze avond, dat Hij van zwakheid en uitputting ijlde. Zij gingen herhaaldelijk een eind verder en dan stonden zij weer stil om met Hem te spreken. De Heer zegde ook: “Deze nacht zult gij u allen aan Mij ergeren, want er staat geschreven: Ik zal de Herder slaan en de schapen van de kudde zullen verstrooid worden, doch eenmaal verrezen zal Ik u vóórgaan naar Galilea.” (Mt. 26-31- 32; Zak. 13, 7). De apostelen waren nog vol geestdrift en godsvrucht als een gevolg van het zo juist ontvangen H. Sacrament en de plechtige toespraak van Jezus; zij verdrongen zich om Hem en betuigden Hem, ieder op zijn wijze, hun liefde; zij verzekerden dat zij Hem niet konden en niet zouden verlaten. Daar Jezus evenwel doorging met op dezelfde manier te spreken, antwoordde Hem Petrus: “Indien ook allen zich aan U ergeren, nooit of nooit wil ik aanstoot aan U nemen.” Hierop wedervoer de Heer: “Voorwaar, Ik zeg u, juist gij zult mij deze nacht, nog voordat de haan kraait, driemaal verloochenen.” Maar Petrus hield vol: “Al moest ik zelfs met U sterven, toch zou ik U nimmer verloochenen.” (Mt. 26, 33-35). Zo spraken ook alle overigen. Nu eens wandelden zij een weinig verder en afwisselend stonden zij dan weer stil, terwijl de droefheid van Jezus gedurig toenam; zij van hun kant wilden Hem zijn droefheid menselijkerwijze uit het hoofd praten en Hem van het tegendeel verzekeren: zij zouden Hem getrouw blijven tot in de dood. Zij vermoeiden zich in die vergeefse en eigenzinnige poging, begonnen te twijfelen en kwamen zelf reeds in bekoring. Fascikel 29 84