De bodem daalde zacht in de grot neer en van de overhangende

rots er boven hing zoveel struikgewas vóór de ingang neer, dat

men in de grot niet kon worden bemerkt van buiten uit.

1784.

Toen Jezus van de apostelen scheidde, zag ik een wijde kring van

schrikbeelden opdoemen en zich gedurig nauwer om Hem

toesluiten en Hem van dichterbij omringen. Zijn droefheid en

angst groeiden aan en gelijk iemand die door een

vreselijk onweer achtervolgd wordt, een veilig

onderkomen zoekt, trok Hij zich sidderend in de grot

terug om te bidden. Maar ik zag al die dreigende beelden

Hem in de spelonk achtervolgen en zich immer duidelijker aan

Hem vertonen.

Ach! het was als omvatte die enge grot de gruwelbeelden van alle

ooit bedreven zonden, hun gewicht en hun straf vanaf de val der

eerste mensen tot aan het einde van de wereld toe, want hier bij de

Olijfberg belandden ook Adam en Eva na hun verbanning uit het

paradijs; hier voelden zij voor het eerst de ellende van de

onherbergzame aarde, waarop zij teruggejaagd waren en in deze

grot begonnen de rouw, de vrees en de boete, die hun verder leven

vervulden17.

Ik voelde duidelijk hoe Jezus, terwijl Hij zich prijsgaf

aan zijn aanstaande lijden en zich opofferde aan de

goddelijke Rechtvaardigheid ter voldoening van de

zonden der wereld, zijn Godheid als het ware dieper

terugtrok in de H. Drie-eenheid, om zich uit

17 Hier belandden ook Adam en Eva. – Deze gedachte troffen wij reeds aan

in fasc. 14, nr. 532. Aldaar werd het beeld nog verder uitgewerkt, ofschoon

het hier beter van pas zou zijn gekomen.

Wij zijn niet in staat daar commentaar op te geven, zegden wij in fasc. 14,

maar beide feiten uit de passage in fasc. 14, nr. 532, kan men beschouwen

als zinnebeeldige taferelen die zich in de historische visioenen, die K. nu

beleeft, komen voegen.

Fascikel 29