Satan ging te werk als de sluwste en geslepenste Farizeeër:

hij legde Jezus te laste de aanleiding te zijn geweest tot de

kindermoord die Herodes had bevolen;

de oorzaak te zijn geweest van de nood en het gevaar van zijn

ouders in Egypte;

hij rekende het Hem als een schuld aan, Joannes de Doper niet

van de dood te hebben gered,

hele families te hebben ontwricht en verdeeld,

verworpelingen onder zijn hoede te hebben genomen,

vele zieken niet te hebben genezen,

de Gergesenen grote schade berokkend te hebben, aangezien

Hij de bezetenen bevolen had hun brouwkuip om te storten en

Hijzelf hun kudden zwijnen in het Meer had gedreven, waarin

alle dieren omgekomen waren.

Nog verweet hij Jezus het hervallen van Maria-Magdalena in

de zonde niet verhinderd te hebben,

andermans goed te hebben verkwist en

zijn eigen familie in de steek gelaten te hebben.

Kortom, al wat de bekoorder een gewoon mens, die zulke

uitwendige handelingen zou hebben volbracht zonder hogere

aanleiding of bovennatuurlijk inzicht, in het uur van de dood

zou kunnen voorhouden met het doel hem te beangstigen en

tot wanhoop te brengen, bracht de satan hier onder de ogen

van Jezus’ beangstigde ziel om Hem te doen wankelen, want

het was hem onbekend dat Jezus de Zoon van God was en hij

bekoorde Hem als een onbegrijpelijk en allerrechtvaardigst

mens.

1786.

Ja, onze Zaligmaker gaf dermate aan zijn zwakke Mensheid de

overhand, dat Hij zelfs deze bekoring toeliet, waaraan ook heilige

mensen in hun stervensuur nopens de innerlijke waarde van hun

goede werken soms blootgesteld zijn.

Fascikel 29