De menselijke natuur aannemend met het doel de dood voor ons te ondergaan, had Hij ook zijn Vader en Moeder verlaten om zijn bruid, de Kerk aan te hangen en om één vlees met haar te worden. Dit doel bereikt Hij vooral in het H. Altaarsacrament, waardoor Hij haar met zichzelf voedt en waarin Hij zich telkens opnieuw met ons als in een huwelijk verenigt; en zo wilde Hij met zijn bruid, de Kerk, op aarde blijven, tot wij allen, in haar met Hem verenigd, in de hemel zouden komen. En van haar heeft Hij gezegd: “De poorten van de hel zullen haar niet overweldigen.” Om zijn onmetelijke liefde tot de mensen te kunnen tonen, was de Heer mens geworden en een broer van de zondaars, om de straf die zij door hun zonden verdiend hadden, op zich te kunnen nemen. Hij had de grootte van hun schuld en de omvang van het daarvoor gevorderde lijden met ontzettende droefheid gepeild en toch had Hij zich met offervreugde aan de Wil van zijn hemelse Vader aangeboden om voor de zonden te voldoen. Nu echter zag Hij de smarten, de strijd en de wonden van zijn toekomstige Kerk, zijn bruid, die Hij tegen zulk een hoge prijs wilde vrijkopen, nl. door zijn Bloed en des te smartelijker drukte op zijn ziel het zicht van de ondankbaarheid van de mensen. 1794. Aan de ziel van Jezus vertoonde zich verder al het toekomstig lijden van zijn apostelen, leerlingen en vrienden, het kleine aantal leden van de eerste Kerk. Hij zag hoe daarna, naar gelang de Kerk zich verspreidde, ketterijen en scheuringen ontstonden en hoe aldus de boosheid van de eerste zondeval zich in hovaardigheid, ongehoorzaamheid, in duizenderlei ijdelheid en bedrieglijke zelfrechtvaardiging herhaalde. Hij zag de lauwheid, de verblindheid en de grote boosheid van ontelbare christenen; de veelvuldige drogredenen en bedrieglijke Fascikel 29 111