spitsvondigheden van hoogmoedige dwaalleraren, de schandelijke misdaden en heiligschennissen van slechte priesters en als gevolg van al dat kwaad de gruwel van de verwoesting in het godsrijk op aarde, in het heiligdom der ondankbare mensheid, dat Hij op het punt stond ten koste van zijn bloed en leven onder onuitsprekelijk lijden te kopen en te stichten. Ik zag al de schandalen van de wereld in een eindeloze reeks taferelen uit alle eeuwen tot in onze tijd, ja, zelfs tot het einde van de wereld, aan het geestesoog van de arme Jezus voorbijtrekken. In die taferelen zag Hij in al hun vormen de krankzinnige waanwijsheid, onbeschaamdheid, valsheid, fanatieke dweepzucht, het valse profetendom, de ketterse onbuigzaamheid en boosheid. Alle afvalligen, alle rechtvaardigsprekers van zichzelf, dwaalleraren en schijnheilige hervormers, verleiders en verleiden hoonden en pijnigden Hem, als was Hij in hun ogen niet goed gekruisigd, als was Hij ongepast aan het kruis geslagen, niet zoals hun lusten het wilden of hun waanwijsheid het goed vond. Zij verscheurden en verdeelden als om strijd het naadloze kleed van zijn Kerk. Ieder van hen wilde de Verlosser anders hebben dan Hij zich uit liefde gegeven had. Ontelbaren mishandelden Hem, hoonden en verloochenden Hem. Ontelbaren zag Hij voorbijtrekken, die laatdunkend de schouders over Hem ophaalden en het hoofd schudden; zij ontvluchtten de armen die Hij naar hen uitstrekte om hen te redden en spoedden zich naar de afgrond die hen verslond. Benevens dezen zag Hij ontelbare anderen, die het wel niet waagden Hem openlijk te verloochenen, maar zij trokken wekelijk(= slap, al te teer, kleinzerig, verwend), geërgerd en walgend voorbij aan de wonden van zijn Kerk, gelijk de leviet met een boog de arme man voorbijging, die op zijn weg in de handen van Fascikel 29 112