O Vader, indien de kelk mij niet voorbij kan gaan, dat dan Uw Wil geschiede!” 1796. In en tussen die drom van beelden en voorstellingen van het misbruik van Gods barmhartigheid zag ik de satan, naar de aard van de voorgestelde misdaden in verschillende, afwisselende afschuwelijke gedaanten het toneel betreden. Nu eens verscheen hij als een grote zwarte mens, dan weer als een tijger, vervolgens als een vos, als een wolf, en een draak of een slang. Hij had niet geheel de vorm van deze dieren, maar de kenmerkende eigen trekken ervan met vreemde, afschuwelijke wanstaltigheden. Geen enkele dierenverschijning vertoonde zich daar in zijn echte onvervalste natuur; het waren allemaal vervallen, misvormde, gruwelijke, afzichtelijke, tegenstrijdige wangestalten, beelden van de zonde en van de mismaakte duivel. Jezus nu zag hoe de duivelsfiguren ontelbare mensenmassa’s, tot wier verlossing uit satans macht Hij de weg naar de bittere kruisdood nu begonnen was, aandreven en verleidden, verscheurden en verslonden19. In het begin ontwaarde ik de slang niet zo dikwijls; doch op het laatst zag ik haar, reusachtig groot, met een kroon op de kop, met vervaarlijk geweld op Jezus toespringen en met talrijke benden trawanten uit elke stand en uit ieder geslacht van alle zijden tegen Hem aanstormen. 19 Een zinnebeeldig tafereel, gelijk wij er ook beschreven vinden in het Leven van de H. Don Bosco. Ze zijn het treffend beeld van een werkelijkheid, van wat de trawanten en dienaars van de duivel te wachten staat; deze zijn eensgezind in hun strijd tegen Christus, staan overigens verdeeld en vijandig tegen elkaar en dan slaat de slang met haar staart in de rangen van hen die voor haar strijden en verslindt ze. Hetzelfde zien wij in ‘De dromen van Don Bosco’, b.v. blz. 206. Fascikel 29 117