Als het er op aankwam aardse vorsten en persoonlijkheden te vleien en te believen en hun grillen en wereldse wensen te bevredigen, dan zag ik die zelfde dwaze kerkbeheerders ijverig en onvermoeid alles in het werk stellen om hun doel te bereiken: de Koning van hemel en aarde lag ondertussen als een arme Lazarus aan de deur hunner kerken, verlangde en bedelde te vergeefs om de kruimeltjes van liefde, die Hem niet gegeven werden. Hij bezat niets dan zijn wonden, die wij Hem geslagen hadden en die de honden kwamen likken, d.i. de zondaars die telkens in hun zonden hervallen en als onreine honden braken en hun eigen uitwerpsel weer opvreten. 1798. Al vertelde ik een jaar lang, nog zou ik niet klaar zijn met het verhaal van de versmadingen en verschillende mishandelingen, die Jezus in het H. Sacrament worden aangedaan en waarvan ik op deze wijze kennis kreeg. Ik zag de beledigers in groot getal op Hem toeschieten en Hem met verschillende wapenen, overeenkomstig de aard van hun beledigingen, velerhande wonden toebrengen. Ik zag oneerbiedige kerkbedienden en christenen uit alle tijden, lichtzinnige, onwaardige priesters, die in staat van zonde heiligschendend het hoogheilig misoffer opdroegen en de heilige communie uitdeelden, massa’s lauwe en onwaardige christenen die het onwaardig ontvingen. Ik zag talloze zondaars voor wie de bron van alle zegening, het geheim van de levende God, een verwensing, een vloekformule geworden was. Ik zag woedende krijgslieden, dienaren van de duivel, die, om de heilige vaten te kunnen stelen, er het H. Sacrament uitwierpen, of dit zelfs gruwelijk versmaadden, onteerden, of, wat erger is, het Fascikel 29 122