handen vóór zich uitsteken in de richting van de Olijfberg, want in de geest zag zij Jezus met bloedig zweet overdekt en het had de schijn dat zij met haar uitgestrekte handen het gelaat van haar Zoon verlangde af te drogen. Door deze onweerstaanbare trek van haar ziel naar haar Zoon zag ik ook Jezus door de gedachte aan haar bewogen en ontroerd en ik zag Hem naar haar zien als verwachtte Hij hulp. Deze deelneming in elkanders smart zag ik in de vorm van stralen die zij elkander toezonden. De Heer dacht ook aan Magdalena en was gevoelig voor haar smart; ook naar haar zag Hij en Hij was getroffen door haar hevig leed. Daarom beval Hij zijn leerlingen haar te troosten, want Hij wist dat zij, na zijn Moeder, Hem het meest van allen beminde21. Hij voorzag dat zij nog veel uit liefde tot Hem te lijden zou hebben en dat zij tot haar dood toe Hem nooit meer door de zonde zou beledigen. 1800. Omstreeks dit uur, kwart over elf, waren de apostelen in de loofhut van Getsemane teruggekeerd en onderhielden zich een wijle met elkander en legden zich dan te slapen. Zij waren 21 Na Maria beminde Magdalena Jezus het meest. “Ik leed een onbeschrijfelijke smart”, zo openbaarde Christus aan Camilla Varani, “om mijn teerbeminde dochter Magdalena. Gij, noch om het even wie, zijt in staat het te begrijpen, enerzijds om reden der oneindige volmaaktheid van Mij, anderzijds wegens haar grote liefde en godsvrucht tot Mij, die zo groot waren dat Ik alleen ze kon begrijpen … Gelijk geen Meester te vinden is zoals Ik, zo bestond noch bestaat een leerlinge zoals zij, noch zal er ooit een bestaan. Ook heeft geen ziel, behalve mijn Moeder, over mijn lijden en dood getreurd en geleden zoals Magdalena. Zoals zij Mij mateloos bemind heeft, zo was ook haar droefheid om mijn lijden zonder mate.” (Bij Cochem, Grosses Leben J. Chr. 434, cfr. 544, 776). Fascikel 29 129