zegde Petrus: “Meester, ik loop de andere apostelen roepen en wij willen U verdedigen.” Als enig antwoord hierop wees Jezus hun een troep gewapende mannen aan. Ze bevonden zich reeds in de vallei, nog aan gene zijde van de Kedronbeek op enige afstand; zij naderden met fakkels in de hand, en Jezus sprak: “Eén van de 12 heeft Mij verraden!” Doch zij hielden dit voor onmogelijk. Jezus had zich geheel hervat en met alle kalmte deelde Hij hun nog veel nuttigs mee en beval hun ook nogmaals zijn Moeder te troosten en besloot met deze woorden: “Laten wij de vijand tegemoet gaan. Ik wil Me zonder verweer in hun handen overleveren.” Nu verliet Hij met de 3 apostelen de Olijfhof en trad de gerechtsdienaars tegemoet op het pad dat deze hof van de hof van Getsemane scheidt. (Zie kaart, hierna, op de weg tussen 7 en 8 en verder tussen 8 en 9  tot bij de zuidoosthoek van Getsemani, die wat meer naar ‘t zuiden  reikte, nl. tot het priesterkoor van de huidige kerk, waar nu een  rotssteen, uit de grond opstekend, aan de gevangenneming van  Jezus en de kus van Judas herinnert, hoewel men nu beweert:   aan Jezus drievoudig gebed in zijn zielestrijd).   Fascikel 29 136