verraad werden hem dertig zilverlingen ter hand gesteld. Dit waren dertig tongvormige zilverstukken (cfr. fasc. 6, nr. 167, voetnoot 360), die aan hun halfrond einde doorboord en met ringen aan een soort ketting tot een bundel verenigd waren. Op die muntplaten waren enige tekens geslagen. Daar zij hem bleven wantrouwen en voort met verachting bejegenden, dreven de hoogmoed en schijnheiligheid Judas nu reeds aan om hun het geld aan te bieden als een offergave voor de tempel, ten einde in hun ogen door te gaan als een rechtvaardig en onbaatzuchtig man, doch zij weigerden het, omdat het bloedgeld was, dat in de tempel niet geofferd mocht worden. Judas was door hun minachting diep gekrenkt en vatte een grote verbittering op. Zo iets had hij niet verwacht; hij oogstte de vruchten van zijn verraad reeds in, nog voor het uitgevoerd was; hij had zich echter reeds te ver met die lieden ingelaten; hij was in hun macht en kon er zich niet meer aan onttrekken: zij bewaakten hem streng en verloren hem niet meer uit het oog tot hij het plan om Jezus te grijpen geheel had uiteengezet. Nadat hij het hun nu had meegedeeld gingen 3 Farizeeën met de verrader naar een zaal beneden bij de tempelsoldaten; dit waren niet allemaal Joden; onder hen waren ook vreemden uit andere rassen. Toen alles afgesproken en het geschikt geachte aantal soldaten bij elkaar was, liep Judas met een dienaar van de Farizeeën eerst naar het Cenakel om te zien en hun te laten weten of Jezus zich daar nog ophield, waar het gemakkelijk zou zijn Hem gevangen te nemen, eenvoudig door de poorten te bezetten; hij zou het hun door de bode laten weten. 1806. Reeds vroeger, nl. aanstonds nadat Judas het loon voor zijn verraad had ontvangen, was een van de Farizeeën weggegaan. Hij was 7 slaven gaan uitzenden om het hout voor het kruis van Fascikel 29 145