Wat men de krijgsknechten vooral op het hart drukte was: goed te letten op Judas, hem in het oog en bereik te houden, tot Jezus gevangen genomen en geboeid zou zijn. Men had hem immers de prijs reeds betaald en men moest derhalve vrezen dat de schurk met het geld zou ontsnappen en dat men Jezus door de duisternis zou missen en een ander in zijn plaats gevangen zou nemen. Uit dit hele ondernemen zou dan niets anders voortkomen dan stoornis en wanorde op het paasfeest, zoniet een echte oproer. 1808. De kohorte (= Romeinse compagnie) die men voor de gevangenneming van Jezus had uitgekozen, bestond uit 20 soldaten, waarvan een deel tot de tempelwacht behoorde en de overigen in dienst van Kaïfas en Annas waren. Zij waren op weinig na gekleed zoals de Romeinse soldaten; zij droegen punthelmen en, evenals bij de Romeinse soldaten hingen om hun lenden riemen van hun wambuizen of lijfrokken neer. Zij waren van de Romeinen voornamelijk onderscheiden door hun baard, daar de Romeinen te Jeruzalem alleen bakkebaarden droegen en aan kin en mond geschoren waren. Zij waren alle 20 met zwaarden en enigen daarenboven met spiezen gewapend. Zij waren voorzien van lantaarns of vuurpotten op stokken en van harsfakkels, doch bij hun vertrek was slechts één lichtpan ontstoken. Eerst wilde men Judas een sterker geleide geven, doch men zag van dat plan af, toen hij deed opmerken dat zulk een bende noodzakelijk aanstonds zou opvallen, aangezien men vanaf de Olijfberg het hele Kedrondal overzag. Daarom bleef het grootste gedeelte van de afdeling in Ofel terug, terwijl men ook hier en daar op zijwegen en in de stad posten opgesteld had om elke poging tot oproer of tot redding van Jezus ogenblikkelijk de kop in te drukken. Judas trok met zijn 20 soldaten vooruit. Hij werd op enige afstand gevolgd door 4 eerloze gerechtsdienaren, beulsknechten van het slechtste allooi, die koorden en boeien droegen. Deze werden zelf na enige passen tussenruimte gevolgd door 6 Fascikel 29 152