Daarna hun wreedheid weer op Jezus uitwerkend, lasterden en beschimpten zij Hem, zeggend: “Hier hebben wij het onweerlegbaar bewijs dat Gij een volksverleider zijt.” Het gelukte hun evenwel niet de rust onder de bevolking geheel te herstellen, want zij durfden geen groter geweld gebruiken, uit vrees de Ofelnaren nog meer op te winden en geheel in opstand te brengen; zij vergenoegden zich daarom ermee hen allen van de weg te verwijderen waarlangs de tocht voorbij zou komen. Intussen was de gruwzame stoet met de mishandelde Jezus steeds dichter tot de poort van Ofel genaderd. Jezus was reeds meermalen en nu opnieuw ter aarde gevallen en scheen niet meer verder te kunnen. Van deze gelegenheid gebruik makend zegde een medelijdende soldaat tot de anderen: “Ge ziet toch dat de ongelukkige man niet verder meer kan; als wij Hem levend vóór de hogepriester moeten brengen, maakt dan de boeien van zijn handen wat losser, opdat hij bij het vallen steun kan hebben.” Terwijl de bende nu enige ogenblikken stilhield en de gerechtsdienaren de boeien even losser maakten, bood een andere medelijdende soldaat uit een naburige bron Hem wat water te drinken. (De naburige bron is de bron Gihon, zowat 150 m ten zuiden van de  Waterpoort, waardoor de stoet Ofel binnen trekken moet.    Van deze bron heeft de poort haar naam).    De soldaat schepte dit water in een uit boombast gedraaide hoorn, zoals de reizigers en soldaten van dat land er dikwijls als drinkschaal bij zich hebben. Toen Jezus hem enige dankwoorden toesprak, waarin een aanhaling uit de profeten over ‘levend water te drinken geven’ of ‘stromen van levend water’ voorkwam, wat ik niet juist meer weet, (b.v. Jes. 44, 3; 58, 11), haalde Hij zich daardoor een nieuwe vloed van scheld- en Fascikel 29 178