schimpwoorden op de hals van de kant der begeleidende Farizeeën. Zij beschuldigden Hem van snoeverij en godslastering en snauwden Hem toe zijn gewoon gezwets daar te laten, aangezien Hij voortaan geen dier, laat staan een mens nog te drinken zou geven. Er werd mij ook getoond dat deze 2 mannen, die zijn boeien losser gemaakt en Hem te drinken geboden hadden, met bovennatuurlijke verlichting begenadigd werden. Nog vóór de dood van Jezus bekeerden zij zich en later voegden zij zich bij de christengemeente. Ik heb geweten welke namen zij nu droegen en ook hoe zij later als leerlingen heetten en bovendien ook het overige en de samenhang van hun geschiedenis, maar het is onmogelijk dat alles te onthouden; het is al te veel. 1819. Onder telkens nieuwe mishandelingen zette de stoet zich nu weerom in beweging en men begon de beklimming van de heuvelhelling en trok weldra door de poort van Ofel (door de waterpoort). Hier werd de stoet ontvangen onder groot misbaar (= overdreven gevoelsuiting; gejammer, gehuil, geklaag, geschreeuw, geween, grote ophef, luid geschreeuw) van de kant der inwoners, die Jezus om zijn weldaden dankbaar verknocht waren. Slechts met de grootste moeite konden Jezus’ vijanden de mannen en de vrouwen, die van alle zijden op hen aandrongen, tegenhouden. Zij stroomden toe, wrongen de handen, vielen op hun knieën en riepen met vooruitgestrekte armen: “Laat die man toch los! geef ons die man terug! wie zal ons voortaan helpen, wie ons troosten, wie ons genezen? Geef Hem ons terug! laat Hem vrij!” Het was hartverscheurend te zien hoe de bleke, ontstelde, doodvermoeide Jezus, met verwarde haren en baard, met een nat, besmeurd en slordig opgeschort kleed, als een arm, machteloos offerdier door onbeschaamde, halfnaakte gerechtsdienaars aan touwen werd vooruit gerukt, door de Fascikel 29 179