Farizeeën met stokken werd gestoten en onder het geleide van overmoedige soldaten voort gesleurd werd. Deze laatsten hadden er de handen mee vol om de toestromende, weeklagende, dankbare inwoners van Ofel terug te drijven, want telkens opnieuw wilden zij naar Jezus toe. Zij strekten naar Hem de handen uit, die Hij van lamheid en breuken genezen had; zij verhieven smekend tot Hem hun stem, die Hij van stomheid ontbonden had en zij richtten op Hem hun wenende ogen, waaraan Hij het gezicht weergeschonken had. Reeds in het Kedrondal hadden allerlei lediggangers op aansporing van de soldaten en van de handlangers van Annas en Kaïfas en van andere vijanden van Jezus zich honend en spottend bij de stoet aangesloten. Nu verleenden zij hun hulp aan de vijanden van Jezus om de goede inwoners van Ofel te beledigen, te beschimpen en terug te drijven. Ofel is een ware heuvel en ik zag het hoogste punt van de wijk in het midden van de heuvel op een open plaats en daar lag allerhande timmerhout en balkenmateriaal opgestapeld als in een timmerplaats. Van hier ging de stoet weer een weinig afwaarts door de poort van een muur (nl. de westelijke stadsmuur van Ofel). De poort ligt 250 m ten zuiden van de zuidwesthoek van het tempelplein en halverwege de helling, want uit deze poort daalt men nog dieper tot op de bodem van de stads- of Siloë-vallei af (zie kaart). Fascikel 29 180