te sporen, een lijst ervan op te maken en deze naar de rechtszitting mee te brengen. Alle boze Farizeeën, Sadduceeën en vele andere slechte mensen uit Nazareth, Kafarnaüm, Tirza, Jotapata, Silo (namen die de lezer zich goed herinnert uit Jezus’ leven) en velen uit nog andere plaatsen, tegen wie Jezus zich menigmaal vóór al het volk tot hun grote beschaming de waarheid had gezegd, waren nu te Jeruzalem bijeen. Vervuld met wrok, haat en woede, zocht ieder van hen enige ellendelingen op onder de paasgasten uit zijn landstreek, die naar hun woonplaats of stad in afgescheiden groepen kampeerden, en zij kochten hen om met geld om als beschuldigers tegen Jezus op te treden. Behalve enige tastbare leugens en laster, wist evenwel geen enkele iets anders voor de dag te brengen dan de reeds zo vaak herhaalde en telkens weerlegde beschuldigingen, waarover Jezus hen in hun synagogen steeds opnieuw tot zwijgen had gebracht. Al deze vijandig gezinde mensen kwamen de een na de ander met de hoogmoedige Farizeeën en schriftgeleerden naar het rechtshuis van Kaïfas. Hun getal werd nog vergroot met een hele massa van leugenaars en valse getuigen uit Jeruzalem zelf. Hieronder waren een menigte kooplieden die tegen Jezus verbitterd waren, omdat hij hen destijds uit de tempel weggejaagd had; vele opgeblazen leraren, wie Jezus zo menigmaal vóór het volk in de tempel de mond had gestopt, en misschien ook wel velen die het Jezus nog niet vergeven hadden dat Hij als twaalfjarige knaap in zijn eerste onderricht in de tempel, hen van dwaling overtuigd en beschaamd had. Onder die vijandige getuigen bevonden zich ook onboetvaardige zondaars die Hij niet had willen genezen, hervallen zondaars, die weer ziek geworden waren, wereldgezinde jongelingen, die Hij niet tot leerlingen had willen aanvaarden, op geld bedachte mensen die op de erfenissen van anderen speculeerden en die nog woedend waren, omdat zo grote goederen waarop zij loerden, Fascikel 29 186