Al het voorgaande is maar een klein gedeelte van de waarnemingen en indrukken, die een arm, zondig hart met angst, berouw, troost en medelijden tot barstens toe moesten vervullen, toen het, als het ware om enige verlichting te vinden, zijn beschouwingen gedurende enige minuten afwendde van de gruwelijke gevangenneming en wegvoering van Jezus om ze te vestigen op Jeruzalem, zoals het er uitzag in deze hoogernstige middernacht van de eindige tijden, op het uur waarop Gods oneindige rechtvaardigheid en zijn oneindige barmhartigheid elkander ontmoetten, omarmden, elkander doordrongen, zich met elkander vereenzelvigden en het heiligste werk van de gods- en mensenliefde begonnen, nl. de bestraffing van de zonden der mensen op de Godmens, hun verdelging en uitboeting in zijn Bloed. Zo was het dus overal gesteld op het ogenblik dat de lieve Verlosser vóór Annas gebracht werd. *** Hier, omstreeks middernacht, kunnen wij de 30e laten beginnen. Fascikel 29 196