schenden van de sabbat. Wie zijn uw leerlingen en waar zijn zij op dit ogenblik? Waarom blijft gij zwijgen? Spreek toch, onruststoker volksverleider! Hebt Gij het paaslam reeds niet gegeten op een ongewone wijze, op een ongewone tijd en in een ongewoon huis? Wilt Gij een nieuwe leer invoeren? Wie heeft U het recht gegeven om als leraar op te treden? Waar hebt U gestudeerd? Spreek! wat is dit voor een leer die alles in rep en roer zet. Spreek! verklaar het! Wat is uw leer?” 1826. Nu hief Jezus het vermoeide hoofd op, zag Annas aan en sprak: ”Steeds heb Ik in het openbaar gesproken voor al wie het horen wilde. Altijd heb Ik geleraard in de tempel en in de synagogen, waar alle Joden samenkomen. Ik had niet nodig iets in het geheim te zeggen. Waarom dus ondervraagt gij Mij? Vraag aan degenen die Mij gehoord hebben, wat Ik tot hen gesproken heb, zij weten het!” Bij deze woorden van Jezus verschenen op het gelaat van Annas gevoelens van verontwaardiging en verachting. Een laaghartige gerechtsdienaar en vleier van de hogepriester zag de verlegenheid en ontsteltenis van zijn meester, en, daar hij naast Jezus stond, gaf hij Hem, in de hoop zijn heer genoegen te doen, met zijn vuist die met ijzer gepantserd was, een slag in het aangezicht, terwijl hij snauwde: “Waagt Gij het zó te antwoorden aan de hogepriester?” Door het geweld van de slag geschokt en door de tegelijk trekkende en stotende beulen gerukt, viel Jezus zijwaarts op de treden neer. Het bloed vloeide van zijn aangezicht. De zaal roezemoesde van morrend gegrom, gejouw, gehoon, gelach en beschimping. Onder mishandelingen rukten de gerechtsdienaars Jezus weerom overeind, waarna de Heer bedaard en met Fascikel 29 199