Ook Annas en de raadsleden voegden hun spotternijen bij deze beledigingen en zeiden o.m. “Daar horen wij nu zijn diepzinnige leer! Wat hebt U te antwoorden? Zozo, is dát die openbare leer, waar het land vol van is? Hebt U dan met niets hier voor de dag te komen? Zijt U opeens stom geworden? Hebt U hier geen bevelen te geven, o Koning? Bent U een godsgezant, bewijs dan Uw zending!” Op ieder zulk een toesnauwing van Annas of van een raadslid volgde een trekken, slaan, stoten en honen van de kant der beulen en omstaanders, die allemaal graag gedaan zouden hebben gelijk de booswicht die Jezus een vuistslag had gegeven. Jezus wankelde heen en weer en Annas zegde Hem vol koude verachting: “Wie zijt Gij toch eigenlijk? Wat voor een koning, wat voor een gezant zijt Gij? Ik heb altijd gemeend dat U maar de roemloze, onbekende zoon zijt van een eenvoudige timmerman. Of bent U wellicht Elias die op een vuurwagen ten hemel gestegen is? Men zegt dat hij nog leeft en dat ook Gij U onzichtbaar kunt maken en dat Gij inderdaad soms ontsnapt zijt! Of bent Ge wellicht zelfs de profeet Malakias? Gij hebt immers bij elke gelegenheid zijn voorspellingen gehanteerd en ze grootsprakerig op U zelve toegepast! Ook van deze profeet heeft men verwaand beweerd dat hij geen vader gehad heeft, een engel geweest zou zijn en niet gestorven is. Een prachtige gelegenheid voorwaar voor een bedrieger om zich voor die profeet uit te geven. Zeg ons nu eens wat voor koning U zijt. Een ander woord van U is ook dit: ”Hier is meer dan Salomo!” Welnu, ik wil U de titels van uw waardigheid en Rijk niet langer ontzeggen.” Nu liet Annas zich een strook papyrus overhandigen van ongeveer drie vierde el lang en 3 vingers breed. Hij legde het op een hem voorgehouden schrijfplankje en schreef daarop met een rieten pen een hele reeks grote letters, die elk een beschuldiging tegen Jezus betekenden (cfr. fasc. 2, nr. 59, voetnoot 123). Fascikel 29 201