Rondom Kaïfas zaten wel 70 Hogeraadsleden. Aan beide zijden zaten of stonden vele stadsambtenaren, ouderlingen en schriftgeleerden en rondom achter hen stonden vele valse getuigen en louter schurken. Aan de voet van de verheven rechtszaal, onder de ingangzuilen en in het atrium tot aan de hoofdingang (5), waarbij de naderende stoet van Jezus opgewacht werd, waren soldaten opgesteld. Deze hoofdingang lag niet vlak tegenover de hoge rechtszaal, doch als men deze zaal verliet, lag hij ter linkerzijde van het atrium. 1832. Kaïfas was een gezet man met een gloeiend, grimmig aangezicht. Hij droeg een lange, donkerrode mantel42, die met gouden bloemen en met kwasten versierd was, en die op de borst en schouders en vooral van voren naar onder toe met allerlei blinkende schilden samengehouden was. Hij had een muts op, die boven enige overeenkomst vertoonde met een lage bisschopsmijter; uit de openingen ter zijde, tussen het naar elkaar gebogen voor en achterdeel, pofte een weinig stoffe naar buiten en aan weerskanten van zijn hoofd hingen slippen op de schouders neer. Reeds geruime tijd had Kaïfas met zijn aanhang uit de Hogeraad daar gezeten; velen immers waren sedert het heengaan van Judas tot het volvoeren van zijn verraad, daar bij hem gebleven. Het lange wachten maakte hem ongeduldig. Op de duur werd hij zo 42 Donkerrode mantel. – Kaïfas schijnt geen hogepriestermantel te dragen, maar die van een rechter. Een oude afbeelding van keizer Klaudius als rechter voorgesteld, vertoont hem met een mantel, die kwasten heeft en ‘chlamis’ heet. (D.B. Chlamide; cfr. Mod. / Wdb. Charon). Sedert Alexander de Grote is de ‘chlamis’ ook de mantel van de koningen: een rechthoekig stuk wol met aan een van de 2 lange zijden een haak, die op de rechterschouder in elkaar gehaakt worden hangt rond het lichaam bijna tot de knieën neer en laat de rechterarm onbedekt en vrij, terwijl hij de linkerarm bedekt. Fascikel 29 216