Dit zal verder nog herhaald worden, maar wij kunnen hier reeds het commentaar plaatsen. Dat Jezus niet in de avond van de 14e Nisan (= begin van de 15e Nisan), maar in de avond van de 13e Nisan (= begin van 14e Nisan) het paaslam gegeten heeft, blijkt duidelijk uit het Evangelie van de H. Joannes. Toen de Sanhedristen Jezus op vrijdag bij Pilatus brachten, durfden zij het pretorium niet binnentreden om zich niet in het huis van een heiden te verontreinigen en om het paaslam te kunnen eten (Joa. 18, 20; cfr. 13, 1). Welnu, Jezus had het de avond te voren gegeten. Uit het Evangelie van Joannes blijkt dus duidelijk dat Pasen op zaterdag of sabbat viel. De andere 3 evangelisten verhalen de lijdensgeschiedenis net ALSOF Pasen op vrijdag viel, de dag van Jezus’ dood. Zij letten er niet op of hielden er geen rekening mee dat de passie van Jezus vele handelingen noodzakelijk maakte, die met de sabbatrust van Pasen onverenigbaar waren. Dit is een onnauwkeurig detail in hun verhaal, of zij, die het paaslam een dag vroeger gegeten hadden, vierden wellicht ook Pasen een dag vroeger. Die eerste Evangelisten hebben zich niet verplicht geacht hun voorstelling te motiveren of er uitleg over te verschaffen (Mt. 26, 17-20; Mk. 14, 12-17; 15, 46; Lk. 22, 7-15; 23, 56). De enige moeilijkheid bestaat in de vraag: om welke reden heeft Jezus het paaslam een dag vroeger genomen dan de meeste overige of dan alle Joden? Was Hij, afgezien van zijn goddelijke oppermacht, daartoe gerechtigd? De zienster geeft als antwoord op deze vraag: “De Galileeërs hadden sedert lang het recht om het paaslam een dag vroeger te eten.” Dit recht schijnt inderdaad uit de rabbijnse tradities vast te staan (zie Daniel-Rops, Jezus in zijn tijd, blz. 357). Ook bij Prat vinden wij deze mening vermeld als eeuwen geleden reeds verdedigd door een zekere Hardouin, die verzekerde dat Jezus het paaslam op 13 Nisan heeft genuttigd, volgens het gebruik van de Galileeërs. Ook hij zou bij deze bewering steunen op de rabbijnse traditie (zie Prat, J. Chr. II, 515, nota). Jezus had bovendien nog andere motieven en als Heer en Meester het recht om dit gebruik te volgen: Op het uur dat de voorafbeeldende offers in de tempel geslacht werden, wilde ook Hij, die het ware paaslam was, geslacht en God opgedragen worden. De voorafbeelding ging op het ogenblik zelf in de werkelijkheid over. Onder het paasmaal wilde Hij de Eucharistie instellen, die het goddelijk, geestelijk en christelijk paasmaal is; Hijzelf, het ware Fascikel 30 224