moest voelen hoe bespottelijk hij zich hier maakte tegenover al het hier vergaderde volk door dit verhoor, belegd met zulk een zelfzekere vooringenomenheid, in zo’n stormachtige overhaasting in de nacht vóór het heiligste der feesten en waarin geen 2 getuigen een gelijkluidende verklaring hadden afgelegd. Zij gluurden Nikodemus woedend aan en lieten het getuigenverhoor met des te sneller tempo en snodere onbeschaamdheid doorgaan. Na nog vele schandelijke, lasterlijke aantijgingen traden er tenslotte nog 2 op die verklaarden: ”Deze Jezus heeft gezegd: Ik zal de tempel die door mensen gebouwd is, afbreken en in 3 dagen een andere bouwen zonder de hulp van mensenhanden.” Ook deze 2 kwamen weer in twist met elkaar. - De een zei dat Hij een nieuwe tempel wilde oprichten, dat Hij daarom een nieuw en ander paasmaal in een ongewoon gebouw had gehouden, omdat Hij de oude tempel wilde afbreken. - De tweede daarentegen zei dat het genoemde gebouw door mensenhanden gemaakt was en dat Hij derhalve dit niet kon hebben bedoeld. Deze laatste tegenspraak vermeerderde nog de woede van Kaïfas, te meer daar hij zag welk een ongewenste indruk de wreedheden tegen Jezus, de tegenspraak van de getuigen en het onbegrijpelijk stil geduld van de beschuldigde op vele aanwezigen maakten. Het waardig zwijgen van Jezus verontrustte velen in hun geweten en een tiental soldaten waren er zodanig door geschokt, dat zij onder voorwendsel van ongesteldheid zich verwijderden. Toen zij voorbij Petrus en Joannes kwamen zegden zij: “Dit zwijgen van Jezus de Galileeër bij dat vreselijk tekeergaan is hartverscheurend. Het is als wil de aarde ons verslinden! maar zeg, waarheen moeten wij ons wenden?” Fascikel 30 226