de Geënnom-vallei); ik geloof dat het boze geesten waren; ook nabij de tempel stegen uit de aarde vele andere gedaanten omhoog en daaronder waren er verscheidene, gelijkend op gevangenen die zich aan hun kluisters voortsleepten. Ik weet niet meer of al deze laatste verschijningen ook boze geesten waren, dan wel zielen die op aardse plaatsen verbannen waren en nu misschien naar het voorgeborchte gingen, dat de Zaligmaker door zijn ter-dood- veroordeling opende. Men kan geen volkomen verklaring geven van dergelijke zaken; men wil de onwetenden niet ergeren, doch men voelt deze dingen, wanneer men ze ziet en dan rijzen iemand de haren te berge. Het was een moment van ontzetting. Ik meen dat ook Joannes daar iets van gezien moet hebben, want later hoorde ik hem daar gewag van maken. Allen die nog niet geheel bedorven en verloren waren, voelden met diepe schrik het ontzettende van deze ogenblikken, doch bij de bozen veroorzaakte dit aanvoelen een wilde opflakkering van hun haat en woede. 1838. Als in een helse vervoering greep Kaïfas nu de zoom van zijn staatsiemantel45, doorsneed hem met een mes en scheurde hem met een snerpend gesis, terwijl hij met luide stem uitriep: “Hij heeft God gelasterd, wat hebben wij nog getuigen nodig? Gij hebt nu zelf allen de godslastering gehoord. Wat dunkt u daarvan?” Dan stonden al de aanwezigen op en riepen met een 45 Kaïfas scheurde zijn mantel. – Het scheuren van zijn klederen behoort tot de tekenen van rouw. Men gaf er zijn spijt, droefheid en rouw, doch ook verontwaardiging door te kennen. Dit teken was gebruikelijk in het hele Oosten; het bestond reeds ten tijde van Jakob en in Jezus’ tijd was het nog onverzwakt in zwang. Het is een spontane uiting van een plots veroorzaakte droefheid. Later regelden en bepaalden de rabbijnen het gebruik ervan door allerlei voorschriften, waardoor dit gebaar zijn spontaan en oorspronkelijk karakter verloor; het werd een stroeve, dode ceremonie. Bij het horen van een godslastering was het aanbrengen van een scheur in zijn kleed verplichtend en in dit geval werd ze niet meer hersteld. Fascikel 30 230