verschrikkelijke stem: “Hij is de dood schuldig, Hij is de dood schuldig!”46. Dit godslasterlijk vonnis was het hoogtepunt van de woede der hel in dit huis deze nacht. De vijanden van Jezus waren, evenals hun vleiers en hondse kruiperige dienaren als in een duivelse trance, als van satan bezeten47. Het was als riep de duisternis haar zegepraal over het licht uit. Alle aanwezigen, die nog niet tot in de laatste vezel van hun wezen bedorven waren, werden door zulk een huivering aangegrepen dat velen zich omhulden in hun mantel en wegslopen. De minder perverse getuigen, die hun rol uitgespeeld hadden, verlieten eveneens met verontrust geweten het gerechtshuis. De slechtsten gingen slenteren rond het vuur in het voorhof, waar hun een fooi ter hand gesteld werd, waarmee zij konden smullen en zuipen. De hogepriester in de zaal zegde nu tot de gerechtsdienaren: “Ik lever u die Koning over, bewijst die godslasteraar de eer die Hij verdient!” Dan begaf hij zich met de raadsleden uit de gerechtszaal in de ronde raadszaal achter de rechterzetel, waarin men van hier uit niet kon zien. 46 Hij is de dood SCHULDIG! De rabbijnen hadden 18 voorwaarden geformuleerd, die verwezenlijkt moesten zijn, eer een doodvonnis geldig kon uitgesproken worden. Men vindt deze opgesomd in D.B. Jugement, k. 1845. In Jezus’ proces was geen enkele van deze 18 voorwaarden vervuld. 47 Hierbij maakt Brentano de volgende aantekening: Misschien worden deze kruiperij en vleierij der gerechtsdienaren verbeeld door die hondse figuren, waarvan K. de betekenis vergeten was, en die in vele aanwezigen ingingen. Fascikel 30 231