vijver Bethesda, ten zuidoosten van de tempel, waar zij een tweede ceremoniële besprenkeling ondergingen, alvorens in de tempel tot paasmaalspijs geslacht te worden. (Men mag, meen ik, dit zo verstaan, dat de lammeren besprenkeld  werden met water UIT de vijver, zonder dat zij naar en tot bij de  vijver gedreven hoefden te worden).    Met deze woorden zinspeelden zij eigenlijk op de 38-jarige zieke, die Jezus bij de vijver Bethesda genezen had, want deze man heb ik toen daar ook gewassen of gedoopt zien worden. Ik zeg “gewassen of gedoopt”, omdat op dit ogenblik de toen verrichte handeling mij niet meer duidelijk voor de geest staat (cfr. fasc. 22, nr. 1049, enz.). Nu sleepten en sleurden zij Jezus onder slagen en stoten in de kring van de nog vergaderde raad, die hem eveneens op beschimping en hoon onthaalden. Ik zag geheel deze zaal vol verbitterde, grimmige duivelse gestalten; het was een duister, verward, huiveringwekkend gedoe, maar daartussen zag IK de mishandelde Jezus dikwijls met licht en glans omstraald, sinds Hij gezegd had dat Hij de Zoon van God is. Ook vele aanwezigen schenen dit inwendig in minder of meerder mate te bemerken of er iets van te vermoeden, ten minste door de benauwende indruk die zij kregen dat al die smaad en hoon Hem zijn onuitsprekelijke waardigheid niet konden benemen. Bij Jezus’ verbitterde vijanden evenwel beantwoordde aan het licht dat (voor mij) sterker uit Jezus straalde, slechts een heviger opwelling van woede. Op mij echter maakte dat glorielicht zulk een indruk dat het mij toescheen dat zij zijn aangezicht om geen andere reden bedekt hielden, dan omdat de hogepriester na de woorden van Jezus “Ik ben het”, zijn blik niet meer kon verdragen. Fascikel 30 238