die als buiten zichzelve was van smart, en met enige andere H. Vrouwen in de nabijheid van haar lijdende Jezus gebracht te worden. Joannes die zijn Meester alleen verlaten had om haar te troosten, haar die na Jezus hem het dierbaarst was, bracht de allerheiligste Maagd uit het huis in de maanverlichte straten. De H. Vrouwen steunden en geleidden haar tussen zich; zij ontmoetten nog vele mensen die zich huiswaarts spoedden, Magdalena die zich van angst en droefheid de handen wrong, ging met waggelende schreden naast de andere vrouwen; zij vormden een aaneengesloten groep en waren alle gesluierd. Af en toe stonden zij stil om door luid geween en gesnik lucht te geven aan hun droefheid, doch juist hierdoor trokken zij de aandacht op zich van groepen voorbijgaande vijanden van Jezus, en hun smart werd dan telkens vernieuwd, als zij van hen bittere smaadwoorden tegen de Heer te horen kregen, die met opzet gesproken werden om hen in het hart te treffen. Maria was in voortdurende beschouwing van het lijden van haar goddelijke Zoon; zij bewaarde dit in haar hart en leed in stilte met Hem en zwijgend zoals Hij. Zij viel meermalen in bezwijming in de armen van haar begeleidsters. Toen zij eens op deze manier bewusteloos geworden was onder een boog of poort van de binnenstad, waardoor de weg hen voerde, gingen onder dezelfde boog enige goede mensen door de poort, die op weg naar huis onder elkaar hun spijt uitdrukten over de gebeurtenissen in het huis van Kaïfas. Zij naderden tot de H. Vrouwen en toen zij de Moeder van Jezus herkenden, hielden zij stil en groetten haar met de woorden: “Ach! ongelukkigste der moeders, allertreurigste Moeder, smartvolle Moeder van de Allerheiligste Israëls!” (Een gewone, geen theatrale deelneming in de mond van oosterlingen). Maria herkreeg het bewustzijn en dankte hen hartelijk voor de troostwoorden, die zij haar toegesproken hadden en de H. Vrouwen zetten met verhaaste schreden hun treurige tocht voort. Fascikel 30 247