Zelfs hier lieten de beulen Jezus geen ogenblik rust; zij bonden Hem in het midden van die gevangenis aan een lage zuil54, zonder Hem toe te staan ergens tegen te leunen of op te steunen, zodat hij heen en weer wankelde op zijn gezwollen en bloedig gewonde voeten. Door zijn herhaaldelijk zwaar vallen en het slaan van de ketting die tot zijn knieën neerhing, waren ook deze vol bloed. Zij hielden niet op Hem gruwelijk te versmaden en te mishandelen. En wanneer 2 gerechtsdienaren vermoeid waren van hun folterwerk, werden zij door 2 anderen afgelost, die, zodra zij binnen waren, nieuwe wreedheden tegen Jezus verzonnen. Ik kan onmogelijk de boosheid beschrijven, die zij aan de dag legden, of de folteringen opnoemen, welke zij de Heiligste der heiligen aandeden; ik ben te ziek, ik sterf bijna van medelijden bij het beschouwen van die pijnen. Ach! hoe beschamend is het niet voor ons dat wij, uit wekelijkheid en aangeboren tegenzin voor het lijden, niet eens de moed bezitten om de ontelbare mishandelingen, die de onschuldige Verlosser geduldig voor ons heeft ondergaan, te beschrijven of te vertellen, noch om het verhaal ervan te aanhoren. Een diepe afschuw grijpt ons daarbij aan, gelijkend op het gruwen van de moordenaar, die zijn hand moet leggen op de wonden die hij zijn slachtoffer heeft toegebracht. waarvan de zonden Hem beroofden, en de beledigingen te herstellen, die zijn opperste Majesteit door de mensen worden aangedaan.” (Un Appel à l’Amour, blz. 451). 54 Een lage zuil, nl. de zuil die weggehaald werd als heilig en op de schets in fasc. 29 door het getal 26 aangeduid wordt. Zie ook wat er reeds over gezegd is in hetzelfde fasc. 29, nr. 1829, voetnoot 40 en 41. De ringen waaraan men de gevangenen vastbond, zaten in de pijlers en de wanden vast, 1 m boven de grond. Met de handen aan of in deze ringen gebonden, was Jezus, die hoog van gestalte was, genoodzaakt diep gebogen te staan. Fascikel 30 253