Velen, onder wie ook Nikodemus en Jozef van Arimatea, kwamen met het aanbreken van de dag uit de stad terug. De vergadering was voltallig en was door haast en voortvarendheid gekenmerkt. De ter-dood-veroordeling van Jezus werd aan de raadsleden ter stemming voorgelegd, maar ze werd bestreden door Nikodemus, Jozef van Arimatea en enige andere vrienden van Jezus. Zij dienden het tegenvoorstel in, het geding tot na het feest uit te stellen om oproer tijdens het feest te voorkomen. Ook verklaarden zij dat men geen rechtvaardig vonnis kon vellen op grond van de ingediende beschuldigingen, aangezien alle getuigen elkander hadden tegengesproken. De hogepriesters en hun talrijke partij, die de meerderheid vormden, stelden zich wegens deze tegenspraak in hevige gramschap en gaven de oppositie daarom duidelijk te verstaan dat deze veroordeling van Jezus tegen hun zin was, omdat ze henzelf in staat van beschuldiging stelde, aangezien eruit bleek dat zij de leer en gezindheid van de Galileeër deelden. Hiermee sloten zij eenvoudigweg allen uit de Raad die Jezus genegen waren en dezen daarentegen verlieten de raadszaal, na protest aangetekend te hebben tegen alles wat hier tegen Jezus besloten zou worden en zij begaven zich naar de tempel. Voortaan verschenen zij nooit meer in de Raad. Nu beval Kaïfas dat men de arme, mishandelde, overwaakte Jezus uit de kerker in de Raad zou brengen en wel zó aangekleed, dat men Hem na het vonnis zonder uitstel naar Pilatus zou kunnen leiden. De gerechtsdienaren ijlden hierop met geraas naar de kerker, overvielen Jezus met verwijten, ontbonden zijn handen, rukten de oude voddemantel van zijn schouders, deden Hem zijn lang, zonder naad geweven kleed, dat nog met allerlei onreinheden bedekt was, weer aantrekken, terwijl zij met slagen Hem dwongen zich te haasten, bonden Hem de koorden weer om zijn midden en sleurden Hem de kerker uit. Fascikel 30 258