Jezus voor Pilatus (Mt. 27, 11-14; Mk; 15, 2-5; Lk. 23, 2-5; Joa. 18, 28- 32). 1859. Omstreeks 6 uur in de morgen volgens onze tijdrekening kwam de stoet van de hogepriesters en Farizeeën met de zo wreed mishandelde Jezus bij het paleis van Pilatus aan. Annas en Kaïfas en de meegekomen raadsleden hielden stil en stelden zich op bij de stenen zitplaatsen (12), aan beide zijden van de weg die van de forumpoort over het tussenplein naar de trap en ingang van het gerechtshof van Pilatus leidt (3). Jezus werd door de gerechtsdienaren bij de koorden verder voorwaarts gesleurd tot bij de trap (3) van Pilatus’ paleis. Pilatus lag bij hun aankomst op het voorterras (21) op een soort rustbed uitgestrekt. Naast hem stond een driepotig tafeltje, waarop enige tekenen van zijn waardigheid en enige andere voorwerpen lagen, die ik mij nu niet meer herinner; hij was omringd door officieren en soldaten en ook waren daar de symbolen van de Romeinse macht opgesteld. De hogepriesters en Joden hielden zich ver van het rechtshuis verwijderd, daar het hen, volgens de Wet, verontreinigd zou hebben; daarom overschreden zij een grenslijn niet, die in het plaveisel (van het tussenplein) uitgestippeld was (13). Toen Pilatus hen zo overhaastig, met groot geraas en luid getier opdagen zag en hen de mishandelde Jezus tot vóór zijn trap zag sleuren, stond hij op en sprak hen met misprijzen toe, ongeveer zoals een trotse, Franse maarschalk61 gezanten van een klein Duits stadje zou toespreken. 61 Trotse Franse Maarschalk. – Deze mooie, tot de verbeelding sprekende vergelijking zegt nog veel meer, wanneer wij ze zien in het kader van de politieke toestand van het land in Katarina’s tijd. Fascikel 30 299