Vooraan op het terras onderhandelde Pilatus met de joodse priesters. Toen hij Jezus, over wie reeds vele tegenstrijdige geruchten tot hem doorgedrongen waren, zo verschrikkelijk mishandeld en mismaakt voorbij zich zag leiden, met over heel zijn verschijning zulk een onverstoorbare uitdrukking van waardigheid, verdubbelde zijn walg en verachting voor de joodse priesters en raadsleden, die hem vooraf reeds geboodschapt hadden dat zij Jezus van Nazareth tot hem zouden brengen om zijn veroordeling te bekomen, daar Hij de doodstraf schuldig was. Hij liet hun dan ook voelen dat hij geen lust had om Jezus zonder klaar bewezen schuld te veroordelen. Hij zei dus op de toon van een hooghartige despoot tot de hogepriesters: “Welke misdaad hebt gij deze mens aan te tijgen?” Geërgerd antwoordden zij: “Hadden wij geen bewijzen dat Hij een boosdoener is, wij zouden Hem tot u niet brengen.” Hierop hernam Pilatus: “Welnu, als dat zo is, neemt gij Hem dan en spreekt recht over Hem volgens uw Wet!” Doch de hogepriesters wedervoeren: “Gij weet dat het Recht ons niet de onbeperkte macht toekent om een doodvonnis te laten voltrekken.” De vijanden van Jezus waren verbitterd en woedend; zij gingen in al hun handelingen met de grootst mogelijke overijling en heftigheid te werk, om met de zaak van Jezus zó klaar te komen, dat zij het paaslam nog konden slachten. Zij wisten echter niet dat Degene die zij nu naar het rechtshuis van Pilatus, de heidense afgodendienaar brachten, het ware Paaslam was. De drempel van de heidense woning wilden zij niet overschrijden om zich niet te verontreinigen om het paaslam te kunnen eten. Daar nu de Romeinse landvoogd hen opvorderde om met hun beschuldigingen tegen Jezus voor de dag te komen, dienden zij vooral 3 hoofdbeschuldigingen in, waaronder de overige gegroepeerd konden worden. Fascikel 30 302