Hierop antwoordde Jezus met majesteit: “Mijn koninkrijk is niet van deze wereld! Indien het van deze wereld was, zou Ik zeker dienaren gehad hebben om Mij te verdedigen en te beletten dat Ik aan u overgeleverd werd, maar mijn Rijk is niet van deze wereld.” Pilatus vernam deze woorden met ontsteltenis; ze stemden hem tot nadenken en hij zei: “Gij zijt derhalve toch Koning?” Jezus hernam: “Zoals gij het zegt: Ik ben Koning. Ik ben geboren en in deze wereld gekomen om getuigenis te geven van de waarheid; al wie uit de waarheid is, luistert naar mijn stem!” Pilatus zag Jezus aan en van zijn zetel opstaand sprak hij: “Waarheid? Wat is waarheid?” Er had nog een korte woordenwisseling plaats, doch ik herinner er mij de inhoud niet meer nauwkeurig van. 1862. Pilatus ging weer buiten op het open terras. Hij kon Jezus niet doorzien, maar zoveel wist hij nu toch van Hem dat Hij geen koning was, die voor de keizer gevaarlijk kon worden, dat Hij geen aanspraak maakte op een rijk in deze wereld. Om een rijk in een andere wereld bekommerde de keizer zich niet. Van op het terras riep hij derhalve naar de hogepriesters beneden (bij de zitplaatsen op de achtergrond van het tussenplein): “Ik vind geen enkele schuld in deze mens!” De vijanden van Jezus ontstaken in heviger woede en brachten opnieuw een stroom van beschuldigingen tegen Hem in. De Heer echter stond daar zwijgend en bad voor die ongelukkige blinden. Fascikel 30 306