Zo legden zij de gehele weg af (van het forum terugkerend op Jezus’ stappen) tot het rechtshuis van Kaïfas, van Annas, door Ofel naar Getsemani aan de Olijfberg; en overal waar Hij gevallen was, waar men Hem het een of ander bijzonder groot leed had aangedaan, daar wekten zij in hun hart gevoelens op van liefde en dankbaarheid; zij waren vol smarten en voelden zijn lijden. Dikwijls zonk de H. Maagd neer en kuste de grond ter plaats waar haar Zoon neergevallen was. Magdalena wrong zich dan de handen en Joannes, die zelf zijn tranen niet kon weerhouden, beurde Maria op, tilde haar omhoog en leidde haar verder. Dit was de oorsprong van de heilige kruisweg, van het medelijdend beschouwen en vereren van Jezus’ bitter lijden, nog eer het volbracht was. Reeds op dit ogenblik ontstond in de heiligste bloesem van de mensheid, in de maagdelijke Moeder van God en van de Zoon des Mensen, de godsvrucht van de Kerk voor het lijden van haar Verlosser. Reeds op de dag, toen Hij de bittere lijdensweg nog maar half had afgelegd, overwoog, beweende, vereerde en betrad de uitverkoren, genadenvolle Moeder de voetstappen van haar Zoon en haar God. O welk onbegrijpelijk medelijden! Hoe diep drong het zwaard van droefheid, scheurend en snijdend, langzaam in haar hart! Hoe smartelijk bleef het erin geplant. Zij wier zalige schoot Hem gedragen had, wier zalige borsten hem gevoed hadden, zij, de heilige, die het Woord, dat in den beginne bij God was, werkelijk en wezenlijk gehoord had, in zich opgenomen en 9 maanden onder haar genadenvol hart bewaard, verzorgd, overwogen en beschouwd had, die het aan haar borsten gevoed had, zij die zijn leven gedragen en in zich aanwezig gevoeld had, eer de mensen, Over het gevoelig, van liefde brandend, rouwmoedig, fel bewogen hart van Magdalena, zie fasc. 19, nr. 854, voetnoot 438. Het maakte haar onbeheerst in haar uitwendige handelingen. Fascikel 30 311