“Misschien, zo dacht hij ook nog, is Hij een soort God van de Joden; er bestaan inderdaad zo vele voorzeggingen aangaande een joodse koning die over alles moet heersen. De koningen van de sterrendienaars uit het Oosten zijn hier reeds zulk een koning komen zoeken; Hij zou zich misschien ook boven MIJN goden kunnen verheffen en dan zou ik een grote verantwoordelijkheid op mij laden, indien ik Hem niet ter dood laat brengen.” Dan echter kwamen hem weer de wonderbare droomgezichten van zijn vrouw voor de geest, die Jezus vroeger niet kende, noch ooit gezien had, en dit wierp in de onzekere weegschaal van Pilatus weer een gewicht voor de vrijspraak van Jezus en hij besloot eindelijk zich aan deze oplossing te houden. Hij wilde rechtvaardig zijn, maar hij kon niet, want hij had gevraagd: “Waarheid, wat is waarheid?” Het antwoord van Jezus had hij niet afgewacht: “Jezus Nazarenus, de Koning der Joden, is waarheid!” Het woelde in zijn ziel al dooreen; ik zag niet klaar in die warboel en hijzelf wist ook niet wat hij wilde; anders was hij beslist niet bij de hoenders te rade gegaan. Fascikel 30 317