veroordeelden doodgegeseld. Zij hadden iets echt dierlijks en duivels over zich en schenen daarenboven halfdronken. (Wij mogen veronderstellen dat zij door de bekende hasjisj of andere drugmiddelen half bedwelmd of zat waren). Hoewel Jezus zich zonder enige tegenstand liet drijven, sloegen zij Hem met vuisten en koorden en sleurden zij Hem met razend geweld naar de geselkolom. Dit was een geheel vrijstaande kolom, geen steunkolom van ergens een gebouw. Ze was zo hoog dat een man met omhoog gestrekte armen kon reiken tot haar afgerond boveneinde, dat van een ijzeren ring voorzien was. Ook aan de achterzijde waren ter halver hoogte ringen en haken. Geen mensentaal kan de barbaarse wreedheid beschrijven, waarmee deze woedende honden Jezus op de korte weg naar de kolom behandelden. Zij rukten Hem hier de spotmantel van Herodes af en wierpen Hem daarbij bijna ten gronde. Vóór de kolom staande beefde en rilde Jezus over al zijn ledematen. Met eigen handen die opgezwollen waren en bloedden van de stevig gesnoerde touwen, ontdeed Hij zichzelf in bevender haast van al zijn klederen, terwijl de beulen Hem op ruwe wijze sloegen en rukten. Onder deze mishandeling bad Jezus op ontroerende wijze. Zijn hoofd wendde Hij een ogenblik tot zijn diepbedroefde Moeder, die met de H. Vrouwen in een hoek van de markthallen niet ver van de geselkolom stond en sprak: “Wend uw ogen van Mij af!” en dit zeggend keerde Hij zich naar de kolom om met deze zijn naaktheid te bedekken. Ik weet niet zeker of Jezus dit met eigenlijke of slechts met inwendige woorden tot haar zegde, doch ik bemerkte dat Maria het begreep, want op dat zelfde ogenblik zag ik haar met afgewende blikken bewusteloos in de armen der haar omringende gesluierde vrouwen neerzinken. Fascikel 30 339