Als woedende honden vielen de geselaars met hun roeden andermaal op Hem aan en een onder hen had in zijn linkerhand ook nog een fijner geselkoord of roede, waarmee hij Hem in het aangezicht zweepte. Er was geen ongewonde plek meer aan het lichaam van de Heer. Met bebloede ogen zag Hij zijn beulen aan en smeekte om erbarming, doch dit vermeerderde integendeel hun woede en Jezus' zuchten: ”Ai Mij!” weerklonk steeds zachter. De barbaarse geseling had nu reeds wel 3 kwartier geduurd, toen een vreemde man van geringe afkomst, een aanverwant van de door Jezus genezen blinde Ktesifon (nr. 1935 of fasc. 21, nr. 959), gewapend met een sikkelvormig mes vertoornd kwam aanstormen, roepend: “Houdt op, slaat de onschuldige mens niet geheel dood!” Verrast en onthutst hielden de bedronken beulen op. Aanstonds sneed de man de koorden van Jezus door (cfr. nr. 1878, voetnoot 73) die alle op de rugzijde van de kolom rond een grote ijzeren nagel of haak in een knoop vastgemaakt waren. Hierna maakte hij zich vlug uit de voeten en verdween in de menigte. Jezus viel met heel de zwaarte van zijn machteloos lichaam aan de voet van de kolom in de plas van zijn bloed neer. Fascikel 30 345