Ja, de knaap wist alles zo vriendelijk en minzaam uit te leggen, dat alle doornen rozen schenen te worden, waarmee wij speelden. Al wat hij zei, was rijk aan betekenis. Spijtig genoeg, ben ik er het meeste van vergeten; het was een lang, ontroerend tafereel van het ontstaan en de ontwikkeling van de Kerk in gans kinderlijk lieve gelijkenissen. Het aanminnig jongetje maakte het mij onmogelijk mijn aandacht langer op het lijden van Christus te vestigen en hij verplaatste mij in een heel ander visioen van kinderen. Ik voelde mijzelf nu ook een kind en ik verwonderde me hierover niet lang en ik liep met de kleine Jozef mee naar Bethlehem en samen bezochten wij daar de plaatsen van zijn kinderspelen. Hij wees mij alles aan en wij speelden en baden samen in de grot waarin later Christus geboren werd en waar hij, Jozef, zich als knaap dikwijls ging verbergen, wanneer zijn broers hem wegens zijn braafheid en godsvrucht leed veroorzaakten (fasc. 3, nrs. 74- 76). Het was mij als woonde zijn familie nog in het oude stamhuis, dat weleer door de vader van David werd bewoond en dat ten tijde van Christus’ geboorte reeds in vreemde handen was gekomen. Daar kwartierden toen Romeinse functionarissen in, aan wie Jozef, te Bethlehem komend, belasting moest betalen. Wij speelden vrolijk als kinderen en het was mij of Jezus en ook de Moeder Gods nog niet geboren waren. De ‘rozen’ door de zienster vermeld zijn dan vermoedelijk een toespeling op dit gebruik, zoals de door haar vermelde tarwevelden een overeenkomst bevatten met de naam ‘Zondag der verzadiging’ of ‘Zondag van verkwikking’ of ‘Zondag van de broden’, omdat in de mis van heden het evangelie gelezen wordt van de spijziging door Jezus van de 5.000 mensen met 5 broden en 2 vissen. Vandaar dus de zo juist genoemde verschillende namen voor Laetare- zondag: zondag van de roos, van de broden, van de spijziging of verkwikking (Dominica rosata, dominica de panibus of ook refectionis).” Tot hier Brentano. Fascikel 30 356