krampachtig ineengetrokken en als verdord was.  In de morgen van  de maandag na Laetare was zij zo uitgeput en ellendig, dat zij slechts  met moeite en zonder nauwkeurige volgorde de volgende  bijzonderheden kon meedelen.    Zij verklaarde daarbij uitdrukkelijk dat zij, in de toestand waarin zij  zich bevond, onmogelijk al de mishandelingen kon beschrijven, die  men Jezus bij de doornenkroning had aangedaan, omdat die  vreselijke taferelen zich dan weer aan haar geest vertoonden.    Hier volgt hetgeen zij over de doornenkroning verhaalde.   ***  Gedurende de geseling sprak Pilatus het volk nog verscheidene malen toe, doch uit de menigte steeg zelfs eenmaal de kreet omhoog: “Weg met Hem! Hij moet weg, ook al zouden wij allen ten gevolge daarvan moeten omkomen!” Terwijl men Jezus nu naar de plaats van de doornenkroning voerde, gingen zij door met roepen: “Weg met Hem! weg met Hem!”, want er kwamen voortdurend nieuwe groepen Joden aansnellen, die door de uitzendelingen van de hogepriesters opgehitst waren om met luid geroep Jezus’ dood te eisen. Hierop trad een korte rustpoos in. Pilatus gaf bevelen aan zijn soldaten, terwijl de hogepriesters en Hogeraadsleden op de banken aan weerszijden van de weg vóór het terras van het paleis van Pilatus onder bomen en uitgespannen zeildoek zich door hun dienaren spijs en drank lieten opdienen. Pilatus zag ik ook nu weer ten prooi aan de zonderlingste verwarring met zijn bijgeloof; hij verwijderde zich om voor zijn goden wierook te gaan branden en om allerlei tekenen na te gaan. Nadat de H. Maagd met haar heilig gezelschap na de geseling al het bloed van Jezus had verzameld, zag ik haar het forum verlaten. Met haar doeken die het bloed bevatten, zag ik haar een klein huis binnentreden, dat tegen een muur aangebouwd en niet ver van de plaats der geseling gelegen was. Ik herinner me niet Fascikel 30 359