Vervolgens wierpen zij Hem onder een schaterend spotgelach met het zitbankje van het zuilvoetstuk en het volgend ogenblik duwden zij Hem er met geweld weer op. Ik kan onmogelijk al die lage mishandelingen beschrijven, welke die geweldenaars verzonnen om de arme Heiland te verguizen. Ach! Hij leed zulk een brandende dorst, want Hij had een wondkoorts ten gevolge van de onmenselijke geseling die Hem verscheurd had, zodat Hij sidderde van de koorts over heel zijn lichaam83. In zijn zijden was het vlees hier en daar tot op de ribben afgerukt. Zijn tong was krampachtig in zijn keel achterwaarts ineengetrokken. Het heilig bloed dat van zijn hoofd neervloeide, was de enige verfrissing voor zijn gloeiende mond, die smachtend openstond, maar die onmensen namen deze tot mikpunt voor de walgelijke uitwerpsels (van hun eigen beestachtige mond). Op deze wijze werd Jezus ongeveer een half uur verguisd. Over zijn folteringen vermaakte zich ook de cohorte, die in rij en gelid staande, het pretorium omringde en door haar instemming en toejuiching moedigde zij die booswichten nog aan84. 83 Jezus had koorts. In gestigmatiseerden wordt Jezus’ lijden volkomen herhaald. Nu, in haar leven (Schmöger, I, 414) lezen wij: “Wanneer zij de geseling onderging, zag men over heel haar lichaam de wonden van de geseling; ze waren telkens vergezeld van hevige koortsrillingen.” Vaak hoort men beweren dat Christus nooit ziek is geweest; ik wil dit geenszins tegenspreken, maar toch is Hij op aarde gekomen om ook alle menselijke levenstoestanden te heiligen. Zo kan Hij door de koorts van zijn geseling de ziekten geheiligd en verdienstelijk gemaakt hebben. 84 Deze nota is van Brentano: “Dit visioen wekte deze nacht bij de begenadigde zulk een medelijden, dat zij de dorst van haar Verlosser verlangde te ondervinden. Fascikel 30 364