bezwaarden, de toestand van zijn geweten en voorspelde hem het lot, de ballingschap die hem te wachten stonden, zijn afschrikwekkend levenseinde en tenslotte, dat Hij, Jezus, eens komen zou om een rechtvaardig vonnis over hem uit te spreken. Pilatus, half verschrikt en half verbitterd door die scherpe woorden van Jezus, begaf zich weer naar buiten op het terras en riep nogmaals dat hij Jezus in vrijheid wilde stellen, doch toen schreeuwden zij hem terug: “Indien gij dezen loslaat, zijt ge geen vriend meer van de keizer86, want al wie zich als koning opwerpt, is een vijand van de keizer!” Anderen riepen dat zij hem bij de keizer zouden aanklagen als feest- en ordeverstoorder; dat hij spoed moest maken, daar zij op grote straf bijtijds in de tempel moesten zijn en zij besloten met de kreet: “Weg met Hem! aan het kruis met Hem!” Dit weergalmde stormachtig van alle kanten. Men was zelfs op de platte daken van het forum gestegen en men schreeuwde van daar af. Pilatus begreep dat er met die razenden niet te onderhandelen viel. Het lawaai en gebrul namen vervaarlijke vormen aan; de gehele volksmassa vóór het paleis was zo opgewonden en verbitterd dat voor een gewelddadige opstand te vrezen was. Nu liet Pilatus zich water brengen, dat een van zijn dienaren hem ten aanschouwen van heel het volk uit een schaal over de handen goot87 en hij riep van het terras naar beneden: “Ik ben onschuldig 86 Geen vriend meer van de keizer. – Vriend van de koning of keizer was zoveel als intieme samenwerker, die het vertrouwen genoot, trouw beambte. Zodanig waren hovelingen, senatoren, prefecten, landvoogden. Hier hield het geroep van te Joden een bedreiging in: zij zouden Pilatus beschuldigen niet trouw de belangen van zijn meester te behartigen en een aanvraag indienen tot afzetting, zodat hij niet langer landvoogd, plaatsbekleder, Stellvertreter van de keizer zou zijn. 87 Het water wordt over Pilatus’ handen gegoten. – In Matteüs 27, 24 staat eenvoudig accepta aqua, in ‘t Grieks: laboon ‘udoor, water nemend, wat men ook kan vertalen: water aanvaardend, waste hij zijn handen. Fascikel 30 370