op heel bijzondere wijze zijn dubbelhartigheid bewees, daar het volkomen anders luidde dan het vonnis dat hij mondeling voor het volk had uitgesproken (zie nr. 1899). Ik zag het hem schrijven in erg pijnlijke gemoedsverwarring tegen wil en dank, als bestuurde een (goede) engel zijn hand. Naar mijn vage herinnering was de zin van dit schrijven ongeveer als volgt: “Gedwongen door de hogepriesters en het Sanhedrin en door dreigende opstand vanwege een ontelbare menigte mensen, die allen Jezus van Nazareth beschuldigden van volksopruierij, godslastering, wetsovertreding, waarvoor zij de doodstraf eisten, heb ik Hem ter dood veroordeeld, samen met 2 andere reeds veroordeelde booswichten. Hoewel zijn schuld mij niet bewezen scheen, doch om door hen niet bij de keizer aangeklaagd te worden als een willekeurig, partijdig rechter, die opstanden uitlokt, ben ik geweken voor hun eisen en heb ik Hem als een misdadiger, schuldig aan overtreding van hun wetten, ter kruisiging overgeleverd. De terechtstelling van de 2 andere boosdoeners was door hun toedoen uitgesteld, daar zij wilden dat Jezus met hen terechtgesteld zou worden.” Dus schreef die ellendeling hier iets geheel anders (dan hij mondeling in de veroordeling gezegd had, zonder twijfel onder de dwang van een hogere macht die zijn hand bestuurde). Hij schreef daarna ook nog het opschrift of de titel voor het kruis in 3 regels met vernis (Firnis) op een donkerbruin plankje. Het verontschuldigend vonnis liet Pilatus meermalen overschrijven en naar verschillende plaatsen verzenden. De hogepriesters vingen bij het verhoog nog een woordentwist met Pilatus aan, want de formulering van de reden der veroordeling stond hun volstrekt niet aan, vooral wegens de vermelding dat zij het uitstel van de straf der beide moordenaars begeerd hadden om samen met hen Jezus te straffen. En dan twistten zij met hem ook nog over het opschrift van het kruis: er mocht niet staan: “Koning van de Joden”, maar: “Hij gaf zich uit voor een koning van de Joden”. Dit maakte Pilatus erg Fascikel 30 387