Hier scheurden de hogepriesters zich af van het ware Paaslam; zij ijlden naar de stenen tempel om het zinnebeeldig lam te slachten en te nuttigen en lieten de vervulling, het ware Paaslam, het goddelijk Lam, door eerloze beulen sleuren naar het altaar van het kruis. Hier splitsten de wegen, waarvan de ene naar het omhulde, voorafbeeldende, de andere naar het onthulde, vervullende offer voerde. Het reine, verzoenende Paaslam Gods, dat zij uiterlijk met de onreinheden, die hun afschuwelijke, goddeloze wreedheid hun ingaf, hadden belasterd en getracht te bezwadderen, lieten zij over aan vuile, wrede beulen en ijlden zelf naar de stenen tempel om daar gereinigde, gewassen en gezegende lammeren op te dragen. Angstvallig waren zij op hun hoede geweest tegen alle uiterlijke verontreiniging, terwijl de inwendige gruwel van hun gramschap, verachting, haat en nijd en boosaardigheid, waarvan hun ziel kokend heet overstroomde, hen tot in het diepste van hun wezen had bezoedeld. Met hun ‘zijn bloed kome over ons en onze kinderen’ hadden zij de ceremonie voltrokken, waarin de offeraar zijn handen uitstrekt over de kop van het slachtoffer. Ja, hier splitsten de 2 wegen naar het altaar van de wet en naar dat van de genade. Pilatus echter, de trotse, besluiteloze heiden die voor God sidderde en valse goden diende, die flirtte met de wereld en een slaaf was van de dood, de landvoogd, wiens tijdelijke heerschappij op de schandelijkste eeuwige verdoemenis moest uitlopen, keerde met zijn medewerkers, met zijn lijfwacht die hen omgaf, en met aan het hoofd van de stoet de trompetblazer, tussen die 2 wegen door, naar zijn paleis terug. Volgens onze manier van rekenen werd het goddeloze vonnis om 10 uur in de voormiddag uitgesproken. *** Fascikel 30 394