verward en samengeplakt van het bloed; de last van zijn kruis en zijn boeien drukten zijn zware, witwollen kleding tegen zijn gewond lichaam en de wol plakte vast op vele plaatsen, waar de wonden opnieuw opengereten waren. Rondom Hem was er niets dan bespotting en wreedheid. Hij was onuitsprekelijk ellendig, doch niettegenstaande al dat ziels- en lichaamslijden beminde Hij zijn vijanden; zijn mond bad, zijn blik smeekte, vergaf en getuigde van zijn lijden. De 2 beulen achter Hem, die het uiteinde van de kruisbalk met de daaraan bevestigde koorden opgeheven hielden, vermeerderden nog de last doordat zij de koorden nu eens gespannen, dan weer los neergelaten hielden, waardoor de last vaak verschoof. 1906. Ter zijde van de stoet stapten vele soldaten met lansen. Na Jezus kwamen de beide moordenaars, die eveneens elk door 2 beulen bij de koorden aan hun gordelboei geleid werden. Zij droegen de gebogen, van de stam gescheiden dwarsbalken hunner kruisen op hun nek. Hun opengespannen armen waren op de beide uiteinden vastgebonden. Voor kleding droegen zij een lendendoek en om hun bovenlijf een soort van los overgeworpen schouderkleed zonder mouwen en aan de beide zijden open. Op het hoofd droegen zij een van stro gedraaide bolle muts; zij waren half bedwelmd van een drank die men hun gegeven had. - De goede moordenaar was zeer stil; - de andere onbeschaamd, brutaal en verwoed: hij lasterde en vloekte. De beulen, mensen van lage afkomst, waren bruin en klein van gestalte en toch sterk van gestel; zij hadden kort, zwart en stoppelig kroeshaar en voor baard slechts hier en daar een vlokje haar; zij hadden in hun gelaatstrekken niets van een Jood; het waren kanaalarbeiders en afkomstig van een Egyptische slavenstam. Zij droegen voor kleding slechts een kort Fascikel 31 400