kruisdood geleid werd105. De portier deed de deur open en het lawaai klonk nu duidelijker en angstwekkender. Maria bad en zei tot Joannes: “Wat zal ik doen? Moet ik getuige zijn van dat schouwspel of wil ik mij verwijderen? Zal ik de schok overleven?” Joannes antwoordde haar: “Indien Gij nu hier niet blijft, zult ge er later misschien veel spijt over hebben.” Hierop gingen zij door de poort naar buiten en Maria zag rechts in de straat, die hier weer even omhoog steeg, doch ter plaats waar Maria stond, weer effen werd. Ach! hoe doorboorde het geschal van de bazuin haar hart! De stoet kwam nader en nader; hij was nog slechts tachtig passen verwijderd, toen zij uit de poort traden. Hier liep geen volk de stoet vooruit; ter zijde echter en erachter liepen enige groepen. Veel straatvolk dat het laatst het forum verlaten had, liep nog steeds verspreid door zijstraten vooruit naar andere geschikte plaatsen om toe te zien. Bij het zien naderen van die vele beulsknechten met de talrijke, wrede marteltuigen in triomfantelijke, uitdagende houding, begon de Moeder van Jezus te beven, te kermen en zich de handen te wringen. Een van de boeven vroeg aan de mensen die ter zijde meeliepen met de stoet: “Welk een vrouw is dat, die daar zulk een spektakel maakt?” En een van de meelopers antwoordde: “Het is zijn Moeder, de Moeder van die Galileeër!” Dit vernemend overlaadden die schurken de jammerende Moeder van Jezus met beschimpingen; zij wezen haar elkaar aan met de vinger en een van die ellendelingen pakte de 105 Een omroeper maakte het vonnis bekend. – “Volgens de Talmud, 150 jaar na Christus’ dood op schrift gesteld, ging een heraut de veroordeelde vooraf om de misdaad en de veroordeling bekend te maken (cfr. fasc. 30, nr. 1900, voetnoot 96). De gestrafte was gedwongen zelf het werktuig van zijn straf tot op de executieplaats te dragen.” (D. Rops, Jez. 407). Fascikel 31 408