kruisnagelen in zijn vuist en hield ze met spottend hoongelach vóór haar aangezicht. Maria echter, door medelijden overweldigd, zag niets dan Jezus, en leunde, geheel van smart verbrijzeld tegen de poort om niet ten gronde te vallen; zij was bleek als een lijk en haar lippen waren blauw. De Farizeeën reden voorbij; op hen volgde de jongen die het opschrift droeg en, ach! een paar schreden achter hem kwam Gods Zoon, haar Zoon, de Heilige in Israël! de Verlosser! Hij strompelde vooruit, gebogen onder de zware last van zijn kruis, genoodzaakt het hoofd met de doornenkroon zijwaarts te houden wegens het kruis op zijn schouder. De beulen trokken haar liefste Zoon aan de koorden vooruit. Zijn aangezicht was bleek, bebloed en mismaakt; zijn baard kleefde spits in elkaar van het bloed. Hij wierp met zijn ingevallen, bloedbedropen ogen106 van onder de brede, wrede doornenkroon een blik vol medelijden en smarten op zijn Moeder, doch struikelde en viel ten tweeden male onder zijn kruis op knieën en handen ter aarde. 106 Bloedbedropen ogen. – Uit de openbaringen der H. Brigitta: “Tegenover de H. Maagd gekomen wreef Jezus het bloed uit zijn ogen en richtte zijn blik op zijn Moeder, die op hetzelfde ogenblik haar ogen vestigde op Hem.” De ontmoeting van Jezus en Maria, hoewel niet gesteund op evangelisch gezag, is onaantastbaar zeker. De traditie gaat terug tot de apostolische tijden. Reeds in de 4e eeuw werd op die plaats een kerk toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw der Bezwijming, Notre Dame du Spasme. In deze kerk werd van oudsher ‘de steen van de H. Maagd’ bewaard als een zeker bewijs van deze gebeurtenis.” (Pet. Boll. T 16, blz. 106). Is wellicht door deze ‘steen der H. Maagd’ de steen bedoeld met de indrukken van de knieën of handen der H. Maagd ? Fascikel 31 409