Ik herhaal hier wat ik reeds gezegd heb (fasc. 29, nr. 1803, voetnoot  23 en nr. 1815, voetnoot 30), dat ik dikwijls indrukken, zoals deze hier,  bij sommige gewichtige gebeurtenissen, in steen heb zien ontstaan  onder de aanraking van heilige personen.    Dit is zo waar als het diepzinnig gezegde: “Een steen moet zich  daarover erbarmen.”  Zo waar ook als dit ander woord: “Zo iets  maakt indruk.”    De eeuwige waarheid heeft in haar barmhartigheid nooit de  boekdrukkunst nodig gehad om aan de nageslachten een getuigenis  en bewijs van iets heiligs na te laten.   Terwijl door toedoen van de soldaten die met lansen naast de stoet gingen, deze weer in beweging kwam, brachten de 2 leerlingen (nl. Joannes en een neef van Jozef van Arimatea) de Moeder van Jezus veilig binnen de poort en deze werd achter hen gesloten. De beulen hadden Onze Heer ondertussen weer overeind gerukt en het kruis anders op zijn schouder gelegd. De erboven op gebonden kruisarmen waren min of meer losgeraakt en een daarvan was naast het kruis in de touwstrikken naar onder gezonken. Deze arm nu hield Jezus met zijn hand omvat en zo hing de kruisstam van achter wat meer naar de grond toe. Tussen het gespuis dat onder schimpen en jouwen met de stoet meeliep, zag ik hier en daar enige wenende vrouwen geheel omsluierd vooruit strompelen. Fascikel 31 411