Deze vrouw was Serafia, de echtgenote van Sirach, een lid van de tempelraad. Naar aanleiding van hetgeen zij heden verrichtte, bekwam zij later de naam Veronika (van ‘vera ikoon’, d.i. ‘ware afbeelding’). Thuis had zij een kostbare, gekruide wijn bereid met het heilig verlangen de Heer op zijn kruisweg daarmee te verkwikken. Terwijl zij smartvol op de uitvoering van haar verlangen wachtte, was zij de stoet reeds eenmaal tegemoet gelopen; dit geschiedde, toen de ontmoeting van Jezus en Maria plaats had en ik zag haar, niet ver van dit gebeuren, met een meisje aan de hand dat zij tot haar pleegkind had aangenomen, gesluierd en onrustig langs de stoet aankomen. Het grote gedrang maakte het haar toen evenwel onmogelijk tot bij Jezus door te dringen en zo was zij dan naar haar huis teruggekeerd om daar de Heer af te wachten. Met een doek over haar schouders en gesluierd kwam zij nu weer de straat op. Het meisje dat ongeveer 9 jaar oud was en dat onder een afhangend doek een kan of kruikje wijn verborgen hield, stond naast haar, toen de stoet naderde. Zij die voorop gingen trachtten te vergeefs haar terug te drijven; zij was buiten zichzelf van liefde en medelijden en drong met het kind dat zich aan haar kleed vasthield, door het ter zijde meelopend gepeupel en dan dwars tussen de soldaten en gerechtsdienaren en kwam midden op de weg bij Jezus. Nu viel zij op haar knieën en hief haar doek met het ene uiteinde open gespreid naar Hem omhoog, terwijl zij deze smeekbede tot Hem richtte: “Gedoog dat ik het gelaat van mijn Heer en Meester afdroog!” Jezus vatte de doek met de linkerhand vast en drukte hem met de open vlakke hand tegen zijn bebloed aangezicht. Vervolgens bracht Hij zijn linkerhand met de doek naar zijn rechterhand, waarmee Hij het kruis omvat hield, drukte de doek tussen beide handen samen en reikte hem haar tenslotte met een dankwoord terug. Fascikel 31 417