Van de poort waardoor Jezus buiten de stad geleid werd, kan men links in zuidwestelijke richting de Bethlehemspoort zien. Van alle poorten van Jeruzalem liggen deze 2 het naast bij elkaar (zie schets hiervoor) Midden op de grote weg buiten de poort (van Efraïm), vanwaar de smaller zijweg naar Kalvarië opstijgt, was aan een paal een bord of plakkaat opgehangen met het opschrift in het wit, dat de ter- dood-veroordeling van Jezus en de 2 moordenaars bekend maakte. De letters waren verheven en schenen er op geplakt. Niet ver van daar stonden aan de hoek van de (naar de vallei) neer lopende weg een talrijke groep van wenende en weeklagende vrouwen; het waren jonge dochters en arme vrouwen uit Jeruzalem, met kinderen die de stoet vooruit gelopen waren en ook nog vrouwen uit Bethlehem, Hebron en andere omliggende plaatsen; deze waren voor het paasfeest naar Jeruzalem gekomen en hadden zich hier bij de groep van Jeruzalemse vrouwen aangesloten. Jezus dreigde hier nogmaals te vallen. Hij viel wel niet plat ten gronde, maar zakte toch als onmachtig neer. Achter de dubbel gebogen Heer liet Simon het kruis op de grond zinken, naderde en ondersteunde Hem en de Heer leunde aan tegen zijn barmhartige helper. Dit is de vijfde val van Jezus onder het kruis. De vrouwen en dochters begonnen bij het zien van zijn lijden en ellende luide te huilen, te jammeren en te klagen en staken naar Joodse gewoonte linnen doeken naar Jezus uit om daarmee zijn gelaat af te drogen. Hierop wendde de Heer zich tot hen en sprak: “Dochters van Jeruzalem – waarmee Hij ook bedoelde alle bewoners uit de dochtersteden van Jeruzalem – weent niet over Mij, maar veeleer over uzelf en over uw kinderen, want zie, er zal een tijd komen, dat men zal zeggen: zalig de onvruchtbaren en de lichamen, die niet gebaard, en de borsten die geen Fascikel 31 435