vervolgens zo onbarmhartig naar beneden, dat Hij zonder een wonder zeker de knieën op de rotsbodem verbrijzeld zou hebben. Ik hoorde zijn luid en helder schreien. Zij sloten de deur boven Hem en lieten wachten bij Hem achter. Ik heb de 70 schreden met Hem meegemaakt. Ik meen ook gezien te hebben en dit in hoger visioenen, dat engelen Hem steun verleenden, opdat Hij zijn knieën niet zou verbrijzelen, maar Hij klaagde en kermde op hartverscheurende wijze. De rots werd onder zijn knie week117. Nu begonnen de gerechtsdienaren met de toebereidselen voor de kruisiging. In het midden van de executiekring was op de Kalvarieberg een ronde verhevenheid van een paar voeten hoog, Er zijn er natuurlijk ook, zoals Mislin, die de traditie aanvaarden. Dit opsluiten in een put was wellicht een menslievende voorzorg om de veroordeelde geen getuige te doen zijn van de voorbereidselen die men trof voor de executie. Zo schrijft Nik. Belin: “In de (oosterse) gevangenis, waarin ik me bevond, bedekte men het hoofd van de veroordeelden met een doek om te beletten dat zij de voorbereidselen van de beulen zouden zien.” (Achter de muren, 102). “Die put of zogenaamde gevangenis was waarschijnlijk, meent V. Guérin in Terre Sainte, een gewone, oude waterbak, die wel eens als gevangenis gebruikt werd, gelijk ook Jeremias eens in zulk een put gevangen gezet werd. De 70 stappen van de doodvermoeide Jezus en voor de zieke Katarina zijn met de afstand van ongeveer 30-35 m goed overeen te brengen. 117 De rotsgrond werd week. – Of Jezus’ knieën erin gedrukt werden, zegt K. niet, maar schijnt het te verstaan te geven. Fascikel 31 445