Maria gaat met haar vriendinnen naar Golgota. 1921. Nadat de H. Maagd haar kruisdragende Zoon zo smartelijk had ontmoet en bewusteloos neergezegen was, brachten Joanna Chusa, Suzanna en Salome van Jeruzalem en Joannes en een neef van Jozef van Arimatea haar, die door de soldaten achteruit gedreven werd, terug in het huis, en de deur werd tussen haar en haar beminde Zoon gesloten. De liefde, het verlangen om bij haar Zoon te zijn, en alles met Hem mee te lijden, de bewuste wil om Hem gezelschap te houden tot het bitter einde, schonken haar een bovennatuurlijke sterkte en haar gesluierde gezellinnen spoedden zich met haar naar het huis van Lazarus, niet ver van de Hoekpoort, waar de andere H. Vrouwen zich verzameld hadden bij Marta en Magdalena en waar zij samen zuchtten en weenden. Er waren ook kinderen bij hen en van daar begaven zij zich weer op weg ten getale van 17 om de kruisweg van Jezus te bewandelen. Ik was onder de indruk van hun ernst en vastberadenheid. Van de beledigingen van het gepeupel trokken zij zich verder niets aan. Hun waardig voorkomen dwong eerbied af. Zo kwamen zij, gehuld in hun zedige kleding, op het forum. Op de plaats waar Jezus het kruis op zijn schouders had genomen, zag ik hen de grond kussen. Daarna bewandelden zij de gehele lijdensweg van Jezus en vereerden alle voorname plaatsen van zijn lijden. Maria en de meer begenadigden en verlichten onder hen zochten, herkenden en betraden het voetspoor van Jezus. De H. Maagd die alles voelde, in de geest beschouwde en mee-beleefde en nu opnieuw ondervond, leidde de handelingen van de groep; zij regelde het stilstaan, het verder gaan op deze kruisweg en zij nam alle plaatsen onuitwisbaar in haar ziel en onvergetelijk in haar geheugen op, ja, zij mat in schreden de afstand van de ene voorname plaats tot de andere en zij wees deze plaatsen ter verering aan haar gezellinnen aan. Fascikel 31 447